Επαγγελματίας μελισσοκόμος

   Πριν ξεκινήσω να μιλάω για το θέμα,θα ήθελα πρώτα να πω μια ιστορία.Η ιστορία έχει σχέση με τον παππού μου και την επαγγελματική του "ζωή" τόσα χρόνια.
   Ο παππούς μου πριν συνταξιοδοτηθεί ήταν επαγγελματίας αγρότης με ένα ικανοποιητικό σύνολο στρεμμάτων και μηχανημάτων στην κατοχή του,ικανό να ανταπεξέρχεται σε κάθε οικονομική δυσκολία που θα του παρουσιαζόταν.
   Ξεκινώντας,είχε στην κατοχή του για αρκετά χρόνια,  ένα μικρό κοπάδι από πρόβατα.Πολλές φορές-έλεγε- είχαν τα πρόβατα να φάνε και δεν είχαμε εμείς.Τα πρόβατα τα φιλούσε και τα τάιζε σε ένα κομμάτι γη.Αργότερα κάποια στιγμή,πούλησε τα πρόβατα και αγόρασε ένα άλογο.Τη γη που έμεινε από τα πρόβατα αποφάσισε να την καλλιεργήσει.Το άλογο ήταν το τρακτέρ της εποχής!Κουβαλούσε,όργωνε τη γη,τα πάντα τα έκανε με το άλογο.
   Μετά από λίγα χρόνια εμφανίστηκαν τα πρώτα τρακτέρ και πολύ αργότερα άλλαξε το άλογο με ένα τρακτέρ.Πέρασαν χρόνια και απέκτησε και άλλη γη.Άρχισαν να μπαίνουν δυναμικά τα ροδάκινα..φύτεψε.Τα 10 στρέμματα έγιναν 20 με τον καιρό.Ώσπου μετά από χρόνια,στο τέλος της "καριέρας"  του,είχε όλα τα απαραίτητα εργαλεία και ένα ικανοποιητικό αριθμό στρεμμάτων.
   Λίγο σύντομη η ιστορία,θα μπορούσε να γραφτεί αναλυτικά και να πιάσει ώρες.Σκοπός της ιστορίας δεν ήταν να σας μάθω την ζωή του παππού μου αλλά μέσα της ιστορίας του να σας δείξω ότι όταν μπαίνουμε σε κάτι καινούργιο,κάνουμε σιγανά και σταθερά βήματα.
   Θα μου πείτε που κολλάνε όλα αυτά με την μελισσοκομία??Κολλάνε και παρα κολλάνε!Συχνά-πυκνά βρίσκομαι σε συζητήσεις με μελισσοκόμους μη επαγγελματίες που "ψάχνονται" στην άμεση μετατροπή της ενασχόλησης τους με τη μελισσοκομία από απλή-ερασιτεχνική σε επαγγελματική-βιοποριστική!
   Καταρχήν το να περάσεις κατευθείαν σε επαγγελματικό επίπεδο στη μελισσοκομία απαιτεί ένα κεφάλαιο το οποίο δεν είναι διόλου μικρό και αν συνυπολογίσουμε τους δύσκολους καιρούς  που διανύουμε τότε έχουμε μπροστά μας ένα μεγάλο τοίχος που μας αποτρέπει να κάνουμε γρήγορες κινήσεις.Μια επένδυση τέτοια απαιτεί εξοπλισμό τρύγου ικανό να μας διευκολύνει αρκετά και να το κάνει σχετικά γρήγορα,το ζωικό κεφάλαιο,τα πάγια,τα μεταφορικά(βενζίνες(ένα μεγάλο ΩΧ εδώ),αυτοκίνητο) κτλ κτλ.
  Για έναν άνθρωπο που δεν ξέρει τους κινδύνους αυτού του εγχειρήματος ούτε είναι ικανός να τους διαχειριστεί πλήρως,μπορεί να αποβεί ως μια μεγάλη χασούρα!Και αναρωτιέμαι ποιος είναι αυτός που αντέχει τις μεγάλες χασούρες?
  Οκ προσπάθησα σας τρόμαξα λίγο,αλλά ελπίζω να είναι κατανοητό.Καταρχήν να ξεκαθαρίσω κάτι: για να γίνεις μελισσοκόμος δεν απαιτεί να έχει δίπλωμα πυρηνικής φυσικής,απαιτεί όμως να ξέρεις κάποια προβλήματα και κάποιους χειρισμούς του κλάδου.Αυτά,μαζί με την εμπειρία δεν αποκτώνται από τη μία μέρα στη άλλη.Για να το πω και αλλιώς,όταν πας να διαβάσεις μια έκθεση,προαπαιτείται να ξέρεις να διαβάζεις και να έχεις μάθει το Τ+Α=ΤΑ!!
  Όταν λοιπόν θέλουμε να γίνουμε επαγγελματίες μελισσοκόμοι,ξεκινάμε σιγά σιγά με λίγα με μελίσσια και μπόλικη θεωρία,στην πορεία τα αυξάνουμε με τον ανάλογο εξοπλισμό και όταν κάποια στιγμή φτάσουμε κοντά στα όρια του επαγγελματισμού και είμαστε σίγουροι ότι θέλουμε να κάνουμε το επόμενο βήμα,τότε προχωράμε...Υπόψιν ο επαγγελματίας μελισσοκόμος δεν έχει χρόνο για δεύτερες και τρίτες δουλειές...μία είναι η δουλειά και ρίχνει όλο του το "είναι" στη μελισσοκομία.
  Αυτά τα πράγματα λίγο γενικά.Δεν θέλω να μπω στο τρυπάκι να αναλύσω τα κόστη(μηχανήματα,εξοπλισμοί κτλ). Να θυμάστε ότι ο γίγαντας με τα γυάλινα πόδια εύκολα γκρεμίζεται!